enter the void

دوست دارم بدونم

اون هم وقتی از ورودی بیرون میاد  و به رشت می رسه یه ماشین زباله در حال خالی کردن سطل زباله س؟

اون وانت جلوش نگه می داره  و اون هم حرف زنو که " همین جا پیاده میشم" لب خونی میکنه؟

بطری شیشه ای به جای قل خوردن به سمت جوب به سمت این طرف خیابون حرکت میکنه؟

و اون مسول شهرداری تو برداشتنش تعلل؟

اون پژوی سفید درست همون لحظه سر می رسه و بطری از زیر چرخاش می گذره و نمی شکنه و تغییر جهت میده؟

وقتی به ورودی ولعصر می رسه اون اتوبوس نارنجی جلوش نگه می داره؟
و اون حدفاصل خیابون تا ورودی حراستو میدوه؟

وقتی نون بربری می گیره دستش و در خوابگاهو باز میکنه

مغز اونم بهش فرمان لبخند زدنو میده؟

اونم وقتی شیرموز و کیکی که بعنوان تنبیه به خورد خودش داده رو قورت میده و با سه تا هدف از اون کافه ها می گذره

اون دو تا دختر و پسر هم دانشگاهی رو بازو به بازوی هم می بینه؟

وقتی که با یه کوله روی دوشش تمام این مسیر تکراری رو طی می کنه تا باز ب ی جای تکراری و روزمرگی های تکراری برسه

وقتی هندزفری تو گوششه و اهنگایی رو گوش میده که اگه در اون لحظه تکراری نباشن تا چند روز دیگه تکراری میشن

وقتی لبخند می زنه

مثل تمام خنده های امروز حالش خرابه؟

اونم اولین خندشو بعد از یه فاجعه ی بزرگ موقع خوردن نابهنگام چایی مزنه؟

و دومیشو وقتی هندزفریشو از قصد روی تخت جا می ذاره؟

و سومیشو وقتی به خودش توی اینهنگاه  می کنه؟

و چهارمیشو وقتی به ساعت نگاه می کنه و می بینه دیرش شده؟

و پنجمیشو وقتی داره از خیابون رد میشه و یه موتوری  رو مجبور به دریبلهای چند باره زدن می کنه؟

و شیشمیشو وقتی حراست دانشگاه ازش کارت می خواد و اون بارامش میگه دیم شده و تو چشمای سرشار از نفرت اون نگاه میکنه؟

و هفتمیشو وقتی فریاد ازادی خواهی انجمنی از دانشگاهو می شنوه؟

و هشتمیشو وقتی تا چشمای قهوه ای استاد دو تا عینک حایل می بینه ؟

اونم وسط کلاس کوله شو برمیداره و میره توی نمازخونه؟

و روی پله هایی ک میدونه کثیفه می شینه؟

اونم یه جمله می نویسه و تهش عشق میخواد و بعد به کلاسی ک توش دوباره باید بمیره برمیگرده؟

اونم هنوز داره لبخند میزنه؟