PETER4

از اون دریاها که ساحلش تخته سنگای بزرگه

یه تابوت  جلوش بود و جمعیتی پشت سرش

تو سکوت محض فرو رفته بود و باد لباس و موهاشو به بازی می گرفت

مامانش مرده بود و من تماما عذاب وجدان داشتم که این چیزی نبود که من می خواستم

نمیخواستم برای خونوادش اتفاقی بیفته و فقط میخواستم به اشتباهاتش پی ببره

جواب تمام حرفام سکوت بود بهت زده بود و خیره به روبرو

خودش از تصادف صورتش خونی بود

توی بغلم میگرفتمش

داد میزدم و اسمشو صدا میزدم

تمام خونو به لبام می گرفتم و میخواستم حالش خوب باشه

...

صبح که از خواب پاشدم بخشیده بودمش انگار که دنیا به هیچ عدالتی نیاز نداشته باشه