peter1

حس چه کسی رو دارم؟

حس ادمی که چند سال قبل از این ارمان شهری رو برای خودش می سازه

برای ادمای اون ارمان شهر می نویسه و خودشو توی اون شبا تصور می کنه

ادمی که رنگ و بوی چیزایی ک میخواد تو کارای خاصی ک میکنه و کلمات و نوشته ها و خواسته های مکرر و مریض وارانه ش هس

و بعد از گذشت چند سال توجاهایی قدم میذاره

و ادمایی رو می بینه که مثل پتک توی سرش میشن و می فهمه داره تو اون ارمان شهر زندگی میکنه

چیزی که میخواست بسازه دنیای بیرونشو ساخته

و اون تو یه حباب شیشه ای نظاره گر همه شه و هیچ کاری از دستش برنمیاد

که همه چیز بخشی از اون ارمان شهره جز خودش....

حس چه کسی رو دارم؟

حس دختری که بعد چند روز صی زود از خواب بیدار میشه و تا خود ظهر اون قدر می نویسه

تا به خودش بفهمونه حالش خوبه و الان کجاس و چه کارایی رو باید بکنه و برای انجام چه کارایی نباید تعلل یکنه

دختری که توی سرچ کردناش بیتای محشری برای بیان حالاتش پیدا میکنه اونقدری ک هزار بار از روشون بخونه و بخنده

و حس کنه هنوز میشه به وجود خدایی که ببیندت اعتقاد داشت

اونی که تمام ایده های تابستونش تو یه صبح بعد از خوابی ک می بینه و دستی ک رو شونشه و ویفه ای ک بش تلقین شده

باهم ترکیب میشن و براش ماموریتی رو می سازن ک بهش القا کنن اولین قدم در راستای احیای خودشو برداشته

اونی که شب از بدن درد کلاسای ورزشی ک پشت سر هم رفته و راه رفتنای چند ساعته و منتظر موندنای طولانی برای اتوبوس

روی مبل زیر پتو دراز میکشه و ماموریت سومو کلید می زنه

و شب باز از عذاب کتابایی ک تموم نشده خوابش نمی بره ولی اونقدر خسته س ک هنوز نتونسته بعد چند ساعت از زیر پتو بیرون بیاد

حس چه کسی رو دارم؟؟؟

اونی که تمام روزشو شلوغ کرده از تمام جیزایی ک میخواسته تو زندگیش باشه

ولی باز موقع بالا رقتن از پله ها بعد باشگاه موقع دراز کشیدن روی مبل و موقع بردن قاشق یه دهنش

فکرای عذاب اوری که قسم خورده بود بشون فکر نکنه میان سراغش

اونی که قدم به قدمی که برای خواسته هاش برمیداره احساس پوچی میکنه

چون میدونه نمیتونه تمام اینارو تو زندگیش به حد اعلی برسونه