نشد!

بارون میومد 

درست روبروی من ایستاده بود و بدون هیچ شرمی تمام مدت نگاهم می کرد

اولین جلسه ی کلاس بود و من هراس دیر رسیدنو داشتم

چندین بار  تنه م میخورد به تنه ی بقیه یا پام به جایی گیر می کرد

مثل هر لحظه با خودم حرف می زدم

عذاب وجدان داشتم و احساس عقب موندگی

محرم بودو دسته ها رد می شدن و من با تمام وجودم گریه می کردم

وقتی برگشتم نبود

یه چیز غیر قابل جبران از دستم افتاد و شکست